2. De dierenarts

De avond ervoor kwam onze oude dame (kat) niet thuis. Ze gaat wel vaker op avontuur, maar dit zijn vaak korte uitstapjes. Met zaklamp en machete hebben we s’ avonds de omgeving nog afgezocht maar helaas zonder resultaat. 

De daaropvolgende ochtend stond mevrouw nog steeds niet voor de deur. Dit was helemaal vreemd, want mocht ze dan een keer voor de Full Night Experience gaan, dan was ze altijd weer bij het ochtendgloren terug op het nest. Vandaag dus niet. Na gezamenlijk van het ontbijt te hebben genoten werden de eerste stappen richting de tuin gezet en daar lag ze; keihard te maffen onder de overkapping. De ogen gingen iets open en daarna weer dicht, ze bleef nog rustig even liggen. Dit is ons niet vreemd aangezien onze kater, welke vaker voor een nachtelijk avontuurtje gaat, dan ook de gehele dag niet meer beweegt dan strikt noodzakelijk.

Maar als ze later naar ons toekomt lopen, zien we dat ze niet helemaal ongeschonden de nacht uit is gekomen. Waar haar staart normaal zo fier omhoog staat hangt hij nu treurig geknikt naar beneden. Dat wordt een bezoekje aan de dierenarts. 

We kunnen haar direct brengen, het is heel druk, maar ze proberen tussen de andere afspraken door even naar haar te kijken. Ik pak haar paspoort, stop haar in het mandje, rijd naar de dierenarts, leg het verhaal uit, laat haar daar achter en rijd weer naar huis. ‘Huh, wacht even: Ik breng haar naar de dierenarts?! Alleen?! Zonder nadenken ineens vol gas die kant op?! Dat zou ik toch nooit doen, dat past toch helemaal niet bij mij?!’ 

Dus toch wel! Man wat voelt dat lekker om gewoon te doen in plaats van er alleen maar over na te denken!!

korte verhalen